Na co mali i średni przedsiębiorcy nie mogą przeznaczyć środków otrzymanych w ramach tarczy finansowej?
Środki z subwencji finansowej nie mogą zostać przeznaczone na: a) dokonywanie jakichkolwiek płatności na rzecz jakiejkolwiek osoby zatrudnionej z tytułu, lub w związku, z umową (w tym umową o pracę lub umową cywilnoprawną) łączącą taką osobę z przedsiębiorcą, poza wynagrodzeniem podstawowym, wynagrodzeniem chorobowym lub wynagrodzeniem za czas przestoju; b) transfer środków, pod jakimkolwiek tytułem prawnym, na rzecz właścicieli lub podmiotów powiązanych z przedsiębiorcą; c) przedpłacanie kredytów, leasingów oraz innych podobnych instrumentów; d) finansowanie transakcji nabycia (przejęcia) w sposób bezpośredni lub pośredni, w całości lub w części, innego podmiotu lub dokonywania transakcji, których celem jest, pośrednio lub bezpośrednio, takie nabycie lub przejęcie.
Jak wynika z powyższego, środki finansowe otrzymane w ramach tarczy nie mogą być przekazane, pod jakimkolwiek tytułem prawnym, właścicielom spółki (udziałowcom, akcjonariuszom). Środki otrzymane w ramach tarczy finansowej od Polskiego Funduszu Rozwoju nie mogą być zatem przekazane na wypłatę dywidendy.
O co mali i średni przedsiębiorcy muszą zadbać, aby mogli bez przeszkód wypłacić dywidendę?
Niemożność przeznaczenia środków otrzymanych w ramach tarczy finansowej od Polskiego Funduszu Rozwoju na wypłatę dywidendy nie oznacza, że dywidendy nie można wypłacić w ogóle. Mali i średni przedsiębiorcy mogą spokojnie zdecydować się na wypłatę wspólnikom dywidendy za ubiegły rok, przy czym powinni zadbać o przejrzystość rozliczeń.
Polski Fundusz Rozwoju jest uprawniony do kontrolowania sposobu wykonywania subwencji finansowej przez przedsiębiorcę i w tym zakresie może korzystać z informacji udostępnionych przez organy publiczne, w tym Ministra Finansów lub Krajową Administrację Skarbową. W przypadku, w którym Polski Fundusz Rozwoju ustali, że przedsiębiorca wydatkował subwencję finansową w sposób sprzeczny z umową subwencji finansowej lub regulaminem, będzie uprawniony do wypowiedzenia umowy subwencji finansowej ze skutkiem natychmiastowym, bez zachowania okresu wypowiedzenia i żądania zwrotu całości subwencji finansowej.
Przedsiębiorca winien mieć zatem możliwość wykazania, że środki przeznaczone na wypłatę dywidendy nie pochodzą z programu dofinansowania w ramach tarczy. Celowym będzie przechowywanie tych środków na osobnym rachunku bankowym i dokonywanie wypłat z tego rachunku wyłącznie w celach dozwolonych.
Kiedy wypłata dywidendy nie będzie możliwa?
Dywidendy nie będą mogli wypłacić duzi przedsiębiorcy, nawet jeżeli środki przeznaczone na ten cel nie pochodziłyby z finansowania w ramach tarczy. W odniesieniu do dużych przedsiębiorców obowiązuje zakaz wypłacania dywidendy za rok ubiegły, chyba że w umowie zawartej przez przedsiębiorcę z Polskim Funduszem Rozwoju poczyniono wyjątek. Odstąpienie od zakazu wypłaty dywidendy wymaga jednak zaistnienia szczególnie uzasadnionego przypadku.
Jeżeli zatem duży przedsiębiorca nie ma w umowie zawartej z Polskim Funduszem Rozwoju zezwolenia na wypłatę dywidendy, to dywidendy wypłacić nie może w ogóle. Sytuacji tej nie zmienia fakt, że na wypłatę dywidendy byłyby przeznaczone środki niepochodzące od Polskiego Funduszu Rozwoju.
Kto jest dużym przedsiębiorcą, a kto małym lub średnim?
Dużym przedsiębiorcą będzie przedsiębiorca, który spełnia następujące kryteria: a) duże przedsiębiorstwo: (i) które zatrudnia więcej niż 249 pracowników (stan na 31.12.2019 r.), z wyłączeniem właściciela, lub (ii) którego roczny obrót za 2019 r. przekracza 50 000 000 euro oraz suma bilansowa w 2019 r. przekracza 43 000 000 euro; b) małe/średnie przedsiębiorstwo, które zatrudnia powyżej 150 pracowników (stan na 31.12.2019 r.), z wyłączeniem właściciela, a jego roczny obrót za 2019 r. przekracza 100 000 000 zł, o ile (i) zostały spełnione łącznie następujące warunki (a) jego luka finansowania zgodnie z projekcjami finansowymi przekracza kwotę 3 500 000 zł oraz (b) najpierw wyczerpał maksymalne możliwości otrzymania finansowania z programu dla MŚP, lub (ii) finansowanie dotyczy programu sektorowego.
Na potrzeby ustalania statusu dużego przedsiębiorcy, przez pracownika rozumie się osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, przy czym za pracowników nie uważa się pracowników na urlopach macierzyńskich, ojcowskich, rodzicielskich, wychowawczych i zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego.
Co istotne, do ustalenia wielkości przedsiębiorstwa bierzemy dane dotyczące zatrudnienia, obrotów i sumy bilansowej całej grupy kapitałowej, a nie wyłącznie tego podmiotu, który ubiega się o pomoc programową. Jeżeli zatem podmiot ubiegający się o pomoc mógłby samodzielnie zostać zakwalifikowanych jako mały (średni) przedsiębiorca, to nie będzie zakwalifikowany jako mały (średni) przedsiębiorca w wypadku, w którym łącznie z innymi podmiotami wchodzącymi w skład grupy kapitałowej nie byłby już małym (średnim przedsiębiorcą).